Na
zijn oorspronkelijk verblijf in België keerde hij terug naar Oekraïne
om een bio-boerderij op te starten in Zaporizja in het zuiden van
Oekraïne, vanwaar ze beiden afkomstig zijn.
“We zijn begonnen met de kweek van bessen, fruit en zoete
aardappelen. Bijen hield ik in het begin op kleine schaal; maar met de
hulp van mijn vrouw groeide dat op korte tijd uit tot 40 kolonies die
integraal deel uitmaakten van ons bedrijf. Ik slaagde er zelfs in om
mijn oudste dochters te interesseren voor het vak. Zes en acht jaar oud
en ze draaiden al mee,” zegt Olexiy vol trots. “Je had het moeten
zien, het was er prachtig.”
De
oorlog zette echter een vroegtijdig punt achter de droom van de
Lyamtsevs: “We hebben lang getwijfeld, maar toen het oorlogsgebied
uitbreidde tot aan de rand van onze stad, beslisten we dat we het onze
kinderen verschuldigd waren om het land te ontvluchten.” Ze lieten alles
achter en samen met zijn vrouw en drie kinderen begaf hij zich naar de
grens. “Een vriend van me draagt nu zorg voor de bijen, maar er woeden
hevige gevechten in de streek. Het voortbestaan van de boerderij is dus
niet gegarandeerd.”
Olexiy contacteerde zijn voormalige werkgever in België en regelde zo
een tijdelijke verblijfplaats. “We zijn alleen met het
hoogstnoodzakelijke kunnen vertrekken, het was dus belangrijk dat we
beiden zo snel mogelijk aan het werk konden.” Na aankomst in België
raadden de bestuurders van zijn oude imkersbond Olexiy aan om te
solliciteren als imker bij het expertisecentrum Honeybee Valley aan de
"UGent. Daar kreeg Olexiy een positief antwoord: hij werd voor 6 maanden
als imker aangeworven.
Professor de Graaf die er de leiding heeft, is blij met Olexiys
komst: “Er lopen hier momenteel verschillende projecten over de
honingbij en we hebben soms handen te kort. Bovendien wilden we ons
steentje bijdragen tot de opvang van Oekraïense vluchtelingen.” Met
middelen uit een gift van de Eva Crane Trust aan het UGent Fonds Bijen,
zal hij hun unieke collectie bijeenteelt-objecten inventariseren. “Deze
collectie was destijds verzameld door Eva Crane, bijenonderzoeker en
auteur van tal van boeken, en tot voor kort ondergebracht in het
Bijenteeltmuseum in Kalmthout,” vertelt professor de Graaf.
“Olexiy heeft meerdere diploma’s op zak en heeft een rijke ervaring
in het bedrijfsmanagement. In die zin is hij duidelijk
overgekwalificeerd voor deze job. Maar hij heeft de aangeboden kans met
beide handen aangenomen. We hopen dat hij bij het werken aan de bijtjes
even de realiteit van de oorlog kan vergeten,” benadrukt professor de
Graaf. Zelf is Olexiy dankbaar en ook gewoon blij om bezig te kunnen
blijven: “Mijn oude werkgever en collega’s bij TVH Group, onze Belgische
vrienden en mijn huidige collega’s hebben ons al zoveel geholpen: de
reis van Polen naar België, een verblijfplaats, werk, een luisterend
oor. We hebben geluk gehad.”
Maar over de toekomst zijn ze nog onzeker: “In Oekraïne was er sinds
het begin van de oorlog geen maandag, geen dinsdag of woensdag meer. Het
enige wat telde was de dag doorraken. Sinds we in België zijn, kunnen
we terug een beetje over de toekomst nadenken want onze kinderen gaan
hier nu naar school en mijn vrouw en ik volgen allebei Nederlandse les.
Door de oorlog nemen we het nog altijd dag per dag, maar nu is er
tenminste wat perspectief.”
