De tocht had ook als doel de hoge nood aan actie voor de honingbij te onderstrepen. En dit werd ook in het panelgesprek achteraf duidelijk. Vanuit het publiek kwam de unanieme reactie dat dit meer zou moeten gebeuren: imkers die uit hun vertrouwde omgeving naar buiten komen en duidelijk maken dat er iets moet veranderen om de bijen te redden. Elke imker kan in zijn omgeving een grote invloed hebben. En met alle imkers samen zal de beweging die vanonderuit start ook zijn weg vinden tot in bestuursorganen en overheden. Want uiteindelijk gebeuren de grote veranderingen in de maatschappij altijd vanuit de bevolking, waarna beleidsmakers volgen.
De afgelopen jaren is de bewustwording rondom de bijenproblematiek enorm gegroeid. Nu is het moment er gekomen om ook daadwerkelijk antwoorden en oplossingen te bieden. En wie beter dan de imker kan deze bieden. De imker kent zijn bijen, kent de problemen en kent in veel gevallen ook de oplossing. Met de honingbij kunnen banden gesmeed worden met lokale besturen, landbouwers, natuurverenigingen en openbare diensten. Deze mars was een symbolische stap in het naar buiten treden van de imker, waarbij de hand wordt uitgestoken voor samenwerking.
